Deel 11: de Blauwe Piramide

Wat kan ik vertellen van de reis die over zee ging? Caine is iemand zonder scrupules. Hij rechtvaardigde de moord op de man die de boot regelde als zijnde een verbetering voor de wereld. Want volgens zeggen was de man een piraat, een gluiperd die zijn eigen moeder nog zou verkopen en een moordenaar. Bovendien was het belangrijk dat hij deze getuige uit de weg ruimde, tenslotte was het niet de bedoeling dat er al te veel mensen op de hoogte zouden zijn van het feit dat Caine niet zo erg dood was.
Ik bleef me maar afvragen wie er vermoord was op dat plein in Deega. En waarom hij al Caines persoonlijke spullen bij zich had, dat was erg vreemd. Maar ik denk niet dat ik daar ooit meer over te weten zal komen, het enige dat Caine daar over kwijt wilde is dat niet alles is wat het lijkt. Een uitspraak die Sand ook al eens had gedaan.

We voeren over verschillende wereldzeeën en onderweg veranderde de boot. Uiteindelijk voeren we in een zeer luxe soort boot, een motorjacht volgens de anderen. Aan Ronardo had Caine gevraagd welke Aarde er specifiek bedoeld werd en het was duidelijk dat hij geen genoegen nam met vage antwoorden. Dus Aarde 2020 zei hem niets, techno Aarde ook niet. Hij stelde vragen als: is Amerika ontdekt? Hebben de Duitsers verloren? Was er een derde wereldoorlog en hoeveel goden vereren jullie? Zijn er kolonies op Mars en op de Maan?
Tenslotte dacht Caine het te weten: “Is dat niet waar Flora een huis heeft? In Apeldoorn?” Nadat Ronardo hem had uitgelegd dat hij voorheen in het huis van Fiona in Utrecht woonde, knikte Caine tevreden.

Tijdens de reis wilde hij natuurlijk graag weten wat er allemaal was gebeurd sinds zijn dood. Martin vertelde dat iedereen in de familie overtuigd was dat hij terug zou komen, maar toen dat niet gebeurde, hebben ze besloten om Rinaldo toch maar met rust te laten. En wij vertelden hem vrijwel alles van wat er gebeurd was sinds onze ontvoering naar de Toren van 12 Werelden. Nadat ik had verteld over Jasra, vroeg Caine zich af of Jasra niet degene was die achter alles zat. Want hadden we Brand in het echt gezien? Eh, nee, niet echt. Dan zou Jurt voor de gek zijn gehouden, maar dat moet niet echt moeilijk zijn geweest. Ronardo herinnerde zich weer de gang vol spiegels waar hij was geweest in kasteel Amber. Hij had daar ook bloedsporen gevonden. Caine dacht dat het voor Jasra de gelegenheid was geweest om binnen Amber te komen. En die achtergrond die ik had gezien toen Brand zijn opwachting maakte tijdens de familiebijeenkomst, scheen niet gewoon voor Brand te zijn. En ontsnapt uit de Abyss? Erg vreemd, die Phoenix is erg wijs, slim en goed, zo’n fout zou deze waarschijnlijk niet gemaakt hebben.
Dat zou wel betekenen dat Jasra was ontsnapt aan de aanval van de drie Musketiërs. Niet dat het Caine leek te verbazen wat Merlijn en Martin betrof, maar dat Mandor niet iets vreemds had gemerkt…. Deze had gestudeerd bij Suhuy en deze was te vergelijken met Fiona.

Hij vond het erg jammer dat Eric dood was, hij was in zijn armen gestorven. Aan het Juweel, het juweel dat Coral nu in haar oogkas droeg. Caine vertelde dat na het brassen van het patroon door Brand, Oberon het had gerepareerd met behulp van het juweel. En Corwin had zelfs een heel nieuw patroon gemaakt met behulp van datzelfde juweel.
Eric was erg goed, kon zelfs bliksems uit de hemel laten komen. Voor Random was Eric koning en Caine en Julian hadden hem altijd gesteund, samen met Benedict en Gérard. Caine had ook weten te voorkomen, met behulp van zijn legers, dat Amber onder de voet werd gelopen door de legers van Corwin en Bleys en later die van Chaos.

Eigenlijk vind ik het jammer dat ik Eric nooit zal kennen. Hij lijkt me een vriendelijke, maar ook zeer slimme man. Hij heeft iets dat mijn vertrouwen wekt. En zo op de troef lijkt het me een veel betere koning dan Random… Maar wie ben ik om zo te oordelen. Random is nog maar een paar jaar koning en niet geheel vrijwillig. Ik moet hem gewoon wat meer kans geven. En wie anders van de familie zou geschikt zijn voor die taak? Nee, ik denk dat de Eenhoorn niet voor niets Random heeft aangewezen. Maar wat als Eric ook weer terug komt?

Caine twijfelde trouwens aan de loyaliteit van Deirdre. Hij vond het verdacht dat ze zo dicht bij Brand stond, dat hij haar mee kon trekken de Abyss in. En nee, ze stond daar niet met een zelfde doel als Caine, Brand uitschakelen, want ze had haar bijl op de rug. Had ze samengewerkt met Brand?

Eindelijk kwam ik ook meer aan de weet over de twee vermoorde familieleden in de Toren. Heather was een dochter van Caine…. Wat moest dat vreselijk voor hem zijn. Toen we eerder vertelden over de moord op hen, had hij geen spier vertrokken, ook niet toen ik de naam van het meisje vertelde. Maar hij zat er duidelijk mee. De jongen bleek een zoon te zijn van Gérard, de oom die ik nog nooit had ontmoet. Caine zei somber dat Gérard dit vast nog niet wist, anders zou er niets heel meer zijn geweest van Amber. Hoe hij wist dat dit een zoon van Gérard was? Hij had die rapier gemaakt voor de jongen. En hij had nog zo tegen Gérard gezegd: “Noem die jongen nu geen Boromir, dat loopt slecht af.” Maar Gérard moest natuurlijk zijn zin doordrijven.

Boromir schijnt een held te zijn uit een beroemde Trilogie van ene Tolkien die op een Aarde leeft. Helaas heb ik deze boeken hier niet aangetroffen, maar eens naar zoeken als ik weer in Amber ben. Oh ja, met die Boromir loopt het niet goed af.

Caine zelf had er voor gewaakt om Heather ook maar iets te geven dat iemand kon leiden naar haar afkomst. Zorgvuldig had hij er voor gezorgd dat zij een heel gewoon leven leidde met een heel gewone naam en niets extra. En dan toch… Hij dacht dat iemand op zoek was naar zijn kinderen (inderdaad in meervoud, maar toen ik daar later op doorvroeg, wilde hij er niets meer over kwijt) en dat één van de twee blijkbaar iets wist van het bestaan van de Toren en daar iets over had losgelaten.
Dat zij een kaart van Dworkin had, vond hij vreemd. Het kon zijn dat de oude man zich wat had ontfermd over Heather na zijn dood.

Hij legde zijn plan niet uit. Hij zou ons opsluiten in een Blauwe Piramide en we zouden het weten wanneer we er uit konden. De blauwe steen waarvan deze piramide was gebouwd, hield alles tegen: magie, troefcontacten en dergelijke. Heel prettig als je er een poos niet wilde zijn. Oh ja, iets van de steen naderhand mee nemen was trouwens niet aan te raden, want dan waren we altijd en overal te vinden.
Ook had hij het idee dat er onbekende machten aan het werk waren. Op de Aarde waar Ronardo vandaan kwam, had de Eenhoorn of het Serpent een mogelijkheid opengelaten voor tijdreizen. Maar eigenlijk kon dat niet en mocht dat ook niet. Hij merkte dat de armband werd onderdrukt, dat het reizen in de tijd niet meer mogelijk was nu. Hij vertelde dat Martin ook van één van de 12 Aardes kwam en dat de Toren daar verband mee hield en ook met tijdreizen.

Hmm, dan waren er al 6… nee 7 mensen bekend die speciaal waren. Zes nakomelingen van Amberieten en Julia…. Ik was benieuwd of ik er achter kon komen wie de andere vijf waren. Jurt niet, anders had hij het wel gevoeld. Maar Jurt is ook niet op een Aarde opgegroeid. Dus Merlijn zou ook niets met die Toren hebben. Interessante gedachte… zou zowat iedere Amberiet een nakomeling op een Aarde hebben?

Een paar jaar opgesloten zitten in een vrij ruime piramide. Je weet dat je daarbinnen mag gaan en staan waar je wilt, dankzij de hoorn van Overvloed is er altijd genoeg te eten en te drinken, maar je mag niet naar buiten. Je mag nergens anders heen. En dan zit je opgescheept met in ieder geval twee lieden die zich maar sporadisch wassen. En eentje van hen is een vormveranderaar en heeft dat zo vaak geoefend dat ik er helemaal gek van werd. In het begin was het nog wel leuk, deed hij monsters en demoontjes enzo, maar toen ging hij mensen doen, best goed eigenlijk. Maar als je op een gegeven moment niet meer weet of je nu met Martin of Rhexenor te doen hebt, wordt het vervelend.

Oh, nuttig is het wel geweest. Ik heb nog best goed leren omgaan met mijn mooie korte zwaard dankzij Rhexenor. Daarvoor in ruil heb ik hem leren lezen en schrijven, in beginsel in Grieks, daarna in Thari. Er was een zwembad, ook erg leuk en de bibliotheek was tamelijk uitgebreid. Er was een kamer om te kunnen genezen en er waren drankjes die daarbij konden helpen. Tegen het einde van ons verblijf deelde Ronardo troeven van zichzelf uit. Hij had alle tijd gehad om deze te maken. En ik vond het erg goed gelukt.
Martin vertelde nog wat over zijn moeder. Deze had zelfmoord gepleegd toen hij nog een baby was. Morganthe heette ze.

Als ik achteraf deze aantekeningen doorlees, komt dit alles me vreemd voor. Tijdreizen? Dat is toch helemaal niet mogelijk? Maar wat hebben we dan gedaan om Caine te kunnen waarschuwen? Dit alles is erg vreemd. Als ik erover praat met de drie anderen, zeggen zij hetzelfde te ervaren. Erg vreemd, alsof het een soort droom is geweest…

Eindelijk kwam er een eind aan het wachten. Zomaar in het midden van de zaal verscheen Heather, die verdwaast om zich heen keek, even later gevolgd door een even verdwaasde Boromir. Dus Caine had hun dood toch weten te voorkomen…. Niet alles is wat het lijkt.
En Benedict, Dworkin, Julian en Corwin verschenen. En alle andere verdwenen familieleden. Bijna allemaal even verdwaasd en verbaasd. En die arme Dalt…. Daar was hij nu, temidden van hen die hij haat.
Alleen Corwin scheen te weten wat er was gebeurd en probeerde ieders aandacht tevergeefs te vertrekken. Dworkin riep uit: “Oh, dit is dus het geheim van Caine!” Jawel, publiek geheim nu.
Gérard, een enorm gespierde grote vent, ging naar Boromir toe en begroette hem enthousiast. Boromir riep uit: “Pa! Maar je was toch dood?”
“Eh ja… nou nee. Ehm, dat was een plan van Caine,” probeerde Gérard hem uit te leggen. Aha, nu hebben we na de Random plannen ook te maken met Caine plannen. Waarom denk ik nu dat deze geheel anders zullen zijn dan die van Random?

Caine kwam gewoon binnen wandelen. Nee, hij was niet dood en nu was het tijd om iemand te gaan verrassen. We moesten elkaar een hand geven en in een kring gaan staan. Arme Dalt. Hij regelde het zo dat hij tussen Rhexenor en Ronardo stond. Caine drukte wat knopjes in om de armband die hij nog steeds droeg en we werden geteleporteerd.

We kwamen uit in een grote steencirkel, inderdaad zoiets als de Stonehenge, maar dan meer intact. In het midden stond Brand, die druk bezig was met magie. En toen daar de hele familie levend en wel verscheen, schrok Brand enorm en veranderde in een roodhairge vrouw, Jasra! Iedereen lachte haar heel hard uit, Caine zei haar dat hij haar nooit en nooit meer wilde zien, ze moest zorgen uit zijn buurt te blijven. En als zij ook maar één vinger zou uitsteken naar de familie, dan zou hij haar en haar hele familie vermoorden. Iedereen wist dat Caine daar de waarheid sprak en Jasra ook. Hij liet haar een kaart zien, die ze moest gebruiken en ze verdween.

Intussen had Dalt een kaart van Rinaldo in zijn handen en siste: “Haal me hier weg!
Hoezo, je bent in Amber…?” Hij liep weg, Ronardo rende hem achterna en overhandigde hem een kaart. Ronardo ging weer terug en Llewella ging nu achter Dalt aan en praatte met hem.

Alle anderen kwamen, weer door elkaar een hand te geven, terug in het paleis, waar bijna niemand meer was, behalve Fiona, Deirdre, Random, Vialle, Coral en Rinaldo die zichtbaar opgelucht waren toen wij arriveerden.
Caine drukte wat knopjes in op zijn armband en verdween samen met zijn dochter. Sand en haar knappe broer Delwin, die ik verder niet heb gesproken, waren ook meteen weer weg. Dworkin liep door een muur en was ook verdwenen. Ook Rinaldo en Coral maakten dat ze weg kwamen.
De anderen spraken onderling wat met elkaar. We werden voorgesteld aan Boromir door een trotse Gérard. Hij zei van Caine te hebben gehoord dat wij zijn zoon hadden gered en daar bedankte hij ons keer op keer voor. Ik had trouwens ook een hand van hem gehad en dat doet nu nog zeer, ook al probeerde hij voorzichtig te zijn.
Gérard lijkt me een aardige man en vergeleken met de rest van de familie, tamelijk ongecompliceerd. Hij maakte op mij de indruk niet erg slim te zijn, maar dat kunnen ook de emoties van dat moment zijn geweest. Hij is tenslotte de aanvoerder van de vloot van Amber en dat is toch ook niet voor niets.
Ik zocht mijn vader op en zei tegen hem dat ik nu wist dat hij mijn echte vader was. Julian reageerde voor zijn doen opgetogen, al wilde hij wel weten hoe ik daar nu ineens van overtuigd kon zijn. Toen ik hem probeerde uit te leggen van dat tijdreisverhaal, zei hij dat tijdreizen nooit mogelijk was geweest en ging naar Fiona om uitleg. Deze reageerde heel verbaasd, nee, haar project was een teleportatie project, tijdreizen was niet mogelijk. Ze had wel rapporten gehad dat er mee geprutst was en Caine had de instellingen zodanig weten te veranderen dat ze niets meer kon met het project, maar tijdreizen? Nee.
Terwijl ze dat zo vertelde, had ik ook het gevoel dat het allemaal niet klopte. Ik had nooit in de tijd gereisd, ik wist het zeker. En toen Julian verdween, was hij weg. Niks duizeligheid.

Toch weet ik zeker dat hij mijn vader is. Zou dat sprankje van onzekerheid nu altijd blijven bestaan?

Toen ik even naar buiten ging, frisse lucht happen, kwam Corwin naast me lopen. Ik had hem moeten opzoeken, besefte ik. Hij zei ook dat hij dat wel had verwacht. Hij vond het jammer dat hij mijn vader niet was, maar iets wat Caine zei, deed hem beseffen dat ik echt de dochter van Julian moest zijn. Natuurlijk zei hij niet wat Caine dan precies had gezegd. Verder kon ik hoe dan ook altijd op hem rekenen. Ik zei hem dat ik dat zeer waardeerde. Altijd fijn om een extra beschermer te hebben.

Vanaf mijn jeugd heeft hij me beschermd en in de gaten gehouden, denk ik nu. Julian begon daar pas mee vanaf dat ik een jaar of 14 was, voor die tijd wist hij niets van mijn bestaan. Maar vanaf die leeftijd heb ik onder bescherming gestaan van twee Amberieten maar liefst. Geen wonder dat alles altijd best soepel verliep.

Julian heeft me verteld dat ik zijn enige kind ben. Hij is nooit erg geïnteresseerd geweest in vrouwen, ze kunnen hem gewoon niet echt boeien. Maar mijn moeder had iets dat hem erg aantrok en hij is toen iets met haar begonnen. En die verhouding heeft hij meteen afgebroken toen hij er achter kwam dat ze een relatie had met Corwin. Deze schijnt echter te denken dat Julian stiekem zijn vriendinnetje heeft afgepakt en op de koop toe ook nog de dochter heeft geclaimd als de zijnde de zijne. Ik kan me het een beetje voorstellen, want tot ik in Amber kwam, wist Corwin niet dat er meerdere potentiële vaders waren. Ik denk niet dat Julian hem ooit heeft verteld wat er werkelijk is gebeurd en om één of andere reden lijkt Corwin snel te denken dat Julian hem probeert dwars te zitten. En dan weet ik ook dat dat vroeger veel erger was.

Ik had Corwin verteld dat ik dacht dat Jurt zijn zoon was. Heel blij leek hij daar niet mee te zijn. Arme Jurt, zijn moeder ziet hem als mislukt, zijn vader heeft liever dat hij de zoon van een ander is.
Hij zei ook dat het eigenlijk niet kon, want hij en Dara hadden maar één keer het bed gedeeld en daar was Merlijn uit voortgekomen. Aan de andere kant was Dara van de Hoven van Chaos en er zijn dieren die een bevruchte eicel kunnen afzonderen en de zwangerschap kunnen uitstellen. Ik vroeg me af of die Dara ook een vormveranderaar was.

Toen Corwin van me weg wandelde, straalde hij een gevoel van eenzaamheid uit. Vreemd, het leek mij altijd de man die alles voor elkaar had. Blijkbaar had hij me echt graag gewild als dochter. En ik was nooit echt aardig tegen hem geweest.