Deel 19: nieuw familielid?

Het blijft een beetje vreemd om ineens tot een familie te horen van onsterfelijken. Een familie waar veel Macht en Kennis aanwezig is. Een familie die constant aan het vechten is tegen vijanden van buitenaf. Ik ben het niet eens met de stelling van Sand, dat de familieleden stuk voor stuk arrogant zijn en zich bezig houden met triviale zaken. Oh nee. Ik kan me echter voorstellen dat ze dat denkt, op het eerste gezicht komen de meeste inderdaad zo over. En zij is weg gegaan ten tijde van Oberon, toen er een hoop speelde in de familie, niet in de laatste plaats dankzij Oberon. Ik denk dat ze haar idee gedeeltelijk gebaseerd heeft op hoe het was in die tijd. Ook denk ik dat ze er weinig moeite voor gedaan heeft haar broers en zussen beter te leren kennen, iets dat trouwens wederzijds is. Misschien heeft Flora wat moeite gedaan, maar dat zal ik niet snel aan de weet komen. Sand had genoeg aan haar broer, meer broers en zussen had ze niet nodig.
En dan Delwin. Hele knappe jongen en erg wereldvreemd. En geloof me, ik overdrijf niet. Ik besef nu dat het heel bijzonder is hem in het echt te hebben ontmoet. Hij heeft me uitgelegd ervoor gekozen te hebben zich op de achtergrond te houden. Het komt er op neer dat hij zich daar zo veel mee bezig heeft gehouden, dat het een gewoonte, misschien zelfs een fobie, is geworden. Hij was aanwezig tijdens de maaltijd en de koffie, maar zelfs toen gedroeg hij zich afstandelijk en droeg handschoenen. Hij zei zelf ook dat hij behoorlijk paranoïde was geworden. Hij werkt met projecties van zichzelf in dromen in dromen.
De reden waarom hij besloot me in het echt te willen ontmoeten? Hij wilde iets van me. Het komt er op neer dat hij zich ergens mee bemoeid heeft en zichzelf daarmee verantwoordelijk heeft gemaakt voor een familielid. En dat is erg moeilijk voor iemand die geen contacten meer wil en kan hebben met familieleden. Dus had hij me nodig, al heeft hij me niets rechtstreeks gevraagd en me zeker niet gedwongen.
Hij denkt dat William Osbourne waarschijnlijk een zoon is van Osric. Hij heeft hem gevonden in een hospitaal in een wereld waar de tijd ten opzichte van Amber heel snel loopt. Een rare wereld trouwens waar niets was, behalve dat hospitaal met die ene patiënt die in coma werd gehouden. Die daar al meer dan duizend jaar in Amber tijd lag. Uiteindelijk heeft hij de jongen uit zijn coma gehaald en naar een wereld gebracht waar de tijd ten opzichte van Amber juist heel langzaam gaat. Maar er zijn problemen, William heeft ernstig geheugenverlies en reageerde panisch toen Delwin hem zijn persoonlijke sabel terug gaf. Hij denkt dat William zeer waarschijnlijk het eerste slachtoffer was van die ‘spoken’. Een directe Amberiet. De poging zal verijdeld zijn en de aanname is dat Osric zijn zoon in veiligheid heeft gebracht door hem naar dat hospitaal te brengen en hem daar in coma te houden of te brengen.
Maar omdat William een Amberiet is, zullen zijn herinneringen zeker terug komen. Delwin denkt dat het goed voor hem zal zijn als er iemand een poos met hem optrekt.
Natuurlijk heb ik aangeboden dat op me te nemen. Het lijkt me interessant en misschien kan ik op die manier er achter komen waar bijvoorbeeld het schild van Osric is. Of waar Osric zelf is. Volgens Sand wist Osric nogal iets van dit soort occulte zaken.
Verder vertelde ze me nog iets over Oberon dat me echt de koude rillingen geeft. Ze weten niet waar hij zijn macht vandaan haalde om mensen te dwingen dingen te doen. Het gaat vele malen verder dan gewone of zelfs zeer geavanceerde Patroonmacht. Maar wat me echt doet huiveren is de opmerking dat Oberon geobsedeerd leek door het idee dat zij en Delwin een tweeling zijn. Hij had zo zijn plannen met hun, zonder scrupules en reservering, ook niet op seksueel gebied. Hmm, ik vraag me af…. Zou hij die plannen ook hebben gehad met zijn oudste tweeling? Zijn ze daarom verdwenen? Is dat een reden waarom Oberon zo veel kinderen heeft? In de hoop dat er weer een tweeling bij zou zitten?

Ik heb rond mogen reizen in Corrilane. Dat was een boeiende ervaring. De ontmoeting met Tiberius de Wijze, een tovenaar, leverde me in ieder geval een machtswoord op. Verder heeft hij nog iets als een toekomstvoorspelling gedaan, maar vond dat lastig te doen voor mij. Gelukkig maar, dan hoef ik me ook niet aan die onzin met de Phoenix vast te houden. Al was het natuurlijk interessant dat hij ook een schild en een staf zag in het teken van die ‘vogel’. Maar toen hij later zei dat ik misschien wel die vogel voorstelde, als beschermer, vond ik alles erg dubbel worden. In een weg klopte het natuurlijk allemaal wel, maar voorspellingen zijn nog steeds een vorm van koffiedik kijken, het geeft niet meer dan een paar mogelijkheden aan.

En ik heb het Gebroken Patroon gelopen. Gek is dat, ik ben nooit op zoek geweest naar al die Patronen, maar ik vind het erg boeiend ze te lopen. Dit was er één dat me doodziek maakte, blind en doof en een aantal ledematen amputeerde. Vreselijk.

Door Wayland de smid heb ik een paar armbanden laten maken. Ik begin echt een dochter van mijn vader te worden… Het zijn eigenlijk een soort van armplaten, van halverwege de rug van mijn hand tot ongeveer driekwart mijn onderarm. En ze zijn zo sterk… Wayland gaf er een behoorlijke klap op met een zwaard, maar ik voelde het niet eens. Fantastisch!

De nacht voor ik terug keerde naar het kasteel, had ik een droom. Een echte Delwin droom. Ik danste op een gemaskerd bal met iemand en die gaf me een speelkaart. ’s Ochtends vond ik de kaart naast mijn bed, een schets van een stad. Deed me nog het meest denken aan Venetië….