Deel 13: Amber stad

Sean had gemerkt dat ik niet erg veel zin had in een bezoek aan Rebma. Blijkbaar stelde het hem een beetje teleur, want hij begon me uit te leggen hoe het daar was. Eerlijk gezegd maakte zijn uitleg het niet aantrekkelijker, ik bedoel maar: luchtbellen voor de gasten? Maar ik heb beleefd geluisterd en hem af en toe een vraag gesteld. Tenslotte is het best een aardige vent, ondanks dat groene haar. Hij heeft ook het één en ander over de familie van Moyra vertelt. De dochter van de koningin dus. Dat wist ik al, maar als ik het goed begreep zou Moyra wel eens de troonopvolgster kunnen zijn. Haar oudere zuster is dood, dat was Morganthe, de moeder van Martin. Een broer is er ook nog, maar zo te horen gaat opvolging via de vrouwelijke lijn. Blijkbaar vond Sean dat zelf niet helemaal gepast, uit zijn woorden maakte ik op dat hij eigenlijk vond dat de vader van Vialle, een oudere broer van Moire, op de troon had moeten zitten. Hij zei dat het Amber invloed was dat Moire en eerder Moins koningin was. Misschien wel. Maar het kon ook een andere reden hebben. Ik was erg geïnteresseerd in Moins, waar was die eigenlijk? Deze vraag bracht Sean duidelijk in verwarring. Hij had altijd aangenomen dat ze dood was. Al heel lang. Maar door mijn vraag besefte hij dat hij het niet zeker wist.
Ik vraag me af of het misschien net zoiets is als met Oberon. Men denkt/hoopt dat hij dood is of dat hij in ieder geval niets meer van zich zal laten horen.
Sean vroeg me of ik al in de stad Amber was geweest. Nee, nog niet. Moest ik ook nog eens doen.

Oorspronkelijk was ik van plan om naar huis te gaan. Maar toen ik van de berg afreed, zag ik de stad Amber liggen en besloot ik om daarheen te gaan. In steden kun je vaak leuke dingen kopen en dat leek hier ook het geval te zijn. Nee, ik heb geen snuisterijtjes gekocht voor thuis. Misschien later eens.
Ik heb een museum bezocht waar ze allerlei oude voorwerpen ten toon stelden uit landen van de Gouden Cirkel. Erg interessant waren de voorwerpen uit Deiga, die erop wezen dat daar een onderwatercultuur zou zijn. Ik ben in Deiga geweest, het is een eiland, maar er is toch totaal iets anders dan onder water. Ik heb daar niets gezien dat me ook maar iets deed denken aan een onderwater stad.
De voorwerpen uit Menuïs trokken natuurlijk ook mijn aandacht. De aartsdruïde had gezegd dat ze ruzie hadden met dit land. Blijkbaar leefden er draken en lizardmen. Naar de afbeeldingen te oordelen was het een rijke wereld. Verder was er niet veel informatie in het museum over te vinden. Misschien hier in de bibliotheek? Meteen even aan mijn lijstje toevoegen….
En dan natuurlijk het beeld dat ik daar zo aantrof. Een beeld dat me deed denken aan die op Paaseiland, een beeld waar iets mee was. Het hoorde daar zeker niet in het museum thuis. Men had het gevonden in het woud van Arden, stond er op het bijschrift. Hoezo ‘gevonden’… Ik denk dat ‘achterover gedrukt’ eerlijker was geweest. En dan nog…. Hoe hadden ze een beeld van die afmetingen ongemerkt in het museum gekregen? Het feit dat het nu meer spookte in Arden dan voorheen, wat daar droogjes vermeld werd, was niet belangrijk misschien? Een kwestie van ‘de ver van mijn bed show?’
Mijn vader zei later dat hij het al miste. Dacht dat het een ‘grap’ van Random was, die scheen in het verleden wel vaker dit soort ‘grappen’ te hebben uitgehaald. Sloeg spijkers door schoenzolen, stopte gifslangen op slaapkamers… waar iemand anders dan de schuld van kreeg. Ik heb het hem niet gevraagd, maar ik denk dat Julian dat was.
Het beeld is trouwens een magische Waker. Bewaakt een halve Demonenwereld. Wat doet het in dat museum!!! Nog meer voor mijn lijstje….

Ik heb gegeten in een taveerne. Gekweekte konijnen stonden er op het menu, ook al noemde de waard het ‘wildbraad’. Desondanks was het redelijk goed te eten. Verder heb ik kennis gemaakt met een aardige, vrolijke jongeman met de naam Jerome. Zoon van een koopman in stoffen. Het schijnt dat ze de gele gordijnen aan het paleis hebben geleverd. Toch eens opletten dan.

Weer terug in Amber heb ik mijn vader ontmoet. Ik was blij hem te zien, gek is dat. Een poos geleden wist ik niet eens dat ik een andere vader had dan Ashwin. Hoe moet het voor hem zijn geweest, terug gekomen uit de boerenoorlog en ontdekken een dochter te hebben die zeker niet van hem kon zijn.
Julian is aardig. Maar het personeel lijkt bang voor hem te zijn viel me op. Ik vraag me af waarom.
Ik heb hem verteld over het gebeuren rond Moyra. Uit de opmerkingen die hij maakte, kan ik alleen maar concluderen dat hij een intelligente man is. Ik was nog niet op het idee gekomen dat die sprookjeswereld bijvoorbeeld alleen maar ontstaan kon zijn in een dronken bui of door iemand die drugs heeft gebruikt. Hij dacht die de wereld gemaakt moest zijn door een Amberiet omdat een aantal elementen in die wereld heel bestendig waren. Zo heb ik nog steeds die Ezelsmunt en dat had er eigenlijk niet meer horen te zijn.
Oh ja, ergens tijdens dit gesprek werd ik gestoord door Ronardo, die wilde dat ik met hem en Rhexenor kwam praten over enge dingen. Dat heb ik maar een beetje afgepoeierd, het onderwerp vond ik niet echt aanlokkelijk en bovendien vind ik een gesprek met mijn vader belangrijker. En over enge dingen gesproken: Julian vertelde dat, nu het beeld er niet meer stond, er een verbinding was met een ‘vieze schaduw’ waar je het koud kreeg als je in de buurt was. Brrr.
Hoewel ik nu zeker weet dat hij mijn vader is, zal er misschien altijd een spoor van onzekerheid blijven. Helemaal niet leuk. Ik merk zelf dat ik best veel op hem lijk, niet alleen omdat we allebei iets hebben met dieren of met bossen, maar in een heleboel dingen. We denken vaak hetzelfde en pakken zaken op een zelfde manier aan. Hij heeft me erkend als zijn dochter, dus hij is officieel mijn vader nu.
En stel je nu eens voor dat Corwin toch mijn vader is…. hoe is het dan voor hem om een dochter te hebben die zoveel van uitgerekend Julian weg heeft? En stel dat Bleys mijn vader is… ik ben de dochter die hij nooit had willen hebben. Hmm, geen fijne gedachte. Nee, het is wel goed zo. Julian is mijn vader en ik ben daar heel tevreden mee. Ik ken hem alleen nauwelijks…