101. Boudicca

Hoe lang is het geleden dat we Boudicca vonden? Dus hoe lang heb ik met oogkleppen op gelopen wat haar afkomst betreft? Mijn vader was enthousiast toen ik hem vroeg naar een dergelijk paard als Morgenstern, hij wist mogelijk ergens een kudde. Speciaal voor mij onderbrak hij waar hij mee bezig was en we hebben weken door de wouden, de werelden en Schaduwen van Arden gereisd en daar voorbij. Die tijd herinner ik me als uiterst prettig, het was voor het eerst dat ik langere tijd met mijn vader alleen was en dan ook nog in Arden. Voor mij was het in meer dan één opzicht erg belangrijk, het was in de tijd dat ik - nog niet lang bekend met Amber - me verschrikkelijk stuurloos voelde, de pion van een aantal familieleden en dat alles alleen maar onduidelijk leek. Het was de tijd dat ik me nergens thuis voelde, niet in de Schaduw waar ik was opgegroeid en niet in Amber. Mijn vader schrok van mijn onzekerheid en heeft alle moeite gedaan om er echt voor me te zijn. Die tijd heeft mij geholpen om meer grip op mezelf te krijgen en om wat meer weerbaar te worden.
In die tijd vond ik Boudicca. We hadden diverse kuddes bekeken, maar steeds weer wist ik zeker dat ik daar geen paard uit wilde hebben. Tot ik de kudde zag waar Boudicca toe behoorde. Erg jong, eigenzinnig, net wat anders dan de anderen. De tevreden knik van mijn vader toen ik zei dat zij het zou worden, herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ook het opjagen, het vangen, de hulp van zowel mijn vader als Morgenstern. En de tijd daarna, het temmen, het trainen dat veel beter leek te gaan in de nabijheid van Morgenstern. Niets had ik in de gaten, helemaal niets. Zelfs begon me niets te dagen toen Boudicca wel heel erg groot werd in de loop der jaren en ook niet dat ze dezelfde tekening op haar vacht heeft als Morgenstern. Gewoon een paard van dezelfde kudde. Ach… hoe dom kan iemand zijn. Een paard groeit geen tientallen jaren door, zelfs niet als het een speciaal paard is waar je dan wat Macht in hebt gestopt. Maar ik, ik vond dat alles heel normaal. Ook dat ze me iedere keer weer terug wist te vinden en dat ze me trouw bleef terwijl ik het druk had met andere dingen.
Ze is nu zo groot als haar vader, Morgenstern. Ik had het kunnen weten. Ook dat ze onder andere van hem dingen heeft geleerd. Ik weet zeker dat mijn vader dit alles allang weet, hij zal me echt verschrikkelijk achterlijk vinden!
Ja, ik kan communiceren met Boudicca, hoe vreemd dat ook klinkt. Geen moeilijke dierentaal, maar gewoon in een taal die ik begrijp. Ze wenst geen ‘paard’ genoemd te worden, dat is ze niet. Ze ziet zichzelf als een compagnon. Het gezicht van Mandor sprak boekdelen toen ik hem doorhaalde en ondertussen aan Boudicca verklaarde waarom. Gelukkig had Owen al iets tegen hem gezegd, dus ik hoefde hem niet alles uit te leggen.
Mandor is een fantastische man. Het feit dat ik een Troef wilde hebben van Boudicca accepteerde hij zo ongeveer als vanzelfsprekend en hij is meteen aan de slag gegaan. Later is hij naar het huis in Brighton gegaan om deze goed uit te werken en heeft Boudicca me laten zien wat ze nog meer kan.
Hellride in de beste zin van het woord. Zonder dat ze vermoeid of bezweet raakt, gewoon als vanzelf sprekend. Heel ver weg en weer terug in een dag, voor mij voelde het zelfs niet langer aan dan een uur.
Ietwat nuffig liet ze me weten dat zoiets als een Troef helemaal niet nodig was, maar ze was nieuwsgierig hoe ver ik zou gaan om te bewijzen dat ik haar serieus nam. Ik zei haar maar niet dat ik zoiets al dacht. Overigens denk ik dat het in sommige gevallen best heel nuttig kan zijn om een Troef te hebben.
Dat is ook zoiets. Al jaren speel ik met het idee om meer van Troef te leren, maar op de één of andere manier komt het er steeds niet van. Ik kan er redelijk mee omgaan, vooral dankzij de hulp van Mandor, maar verder kom niet. In plaats daarvan ben ik ergens blijven steken met Conjuration en ben ik aan Sorcery zelfs nooit toegekomen.
Maar wat Boudicca kan en doet is geweldig, ik hoop dat ik haar dat genoeg heb laten merken, ik hoop ook dat ik waardig genoeg zal blijken te zijn als haar compagnon. Ik moet beslist weer eens met mijn vader praten over het omgaan met zulke compagnons.
Ik vraag me af of mijn vader een poos met Owen zou willen optrekken en hem dingen leren. Fout, dat hoef ik me niet af te vragen, ik weet zo ook wel dat hij dit meer dan prima vindt. Ik zal het met Owen moeten bespreken, ik denk toch dat zijn belangstelling uiteindelijk wel eens het meest die richting uit zou kunnen gaan.

Mandor en Essilt waren lichtelijk geërgerd dat de hernieuwde kennismaking met Boudicca maar liefst een dag geduurd had, terwijl Owen dat helemaal begreep. Af en toe verwonder ik me. Ik heb maar liefst vijf kinderen, waarvan er maar eentje is die dieren leuk vindt. De andere vier hebben er een bloedhekel aan, waarbij Essilt misschien de enige is die zich daar een beetje overheen kan zetten. Hmm, zou een eventuele zesde misschien wel weer iets met dieren hebben? Mijn hemel, waar denk ik aan!
Mandor had de Troef van Boudicca helemaal af. Ik was verwonderd over de snelheid hiervan. Hij heeft me met klem gevraagd om hierover niets tegen anderen te zeggen, hij is niet van plan om als een soort van Fiona gezien te worden.
Hij bleek het overigens wel te weten van Iestyn, de school had met hem contact gehad.
“Dus zo te horen hebben ze niets gedaan om Iestyn wat beters aan te bieden?” zei hij boos, terwijl we gearmd over het duinpad liepen in het licht van de ondergaande zon.
“Ik denk dat Iestyn individuele begeleiding nodig heeft, we hebben al onze kinderen tot nog toe thuisonderwijs gegeven. Misschien hebben we hem te weinig aandacht gegeven en te veel aan de twee oudsten,” dacht ik.
“Owen heeft nooit genoeg aandacht gehad, we waren altijd bezig met Randal,” zei hij scherp. “We hebben vier kinderen die daardoor allemaal iets te kort zijn gekomen en waarschijnlijk de tweeling nog het meest. Hoewel ik jaren bezig ben geweest met Iestyn om hem de basis van demonologie aan te leren.” Hij zuchtte en drukte toen mijn arm.
“Ik weet niet precies wat de jongen wil,” zei hij toen nadenkend. “Hij heeft talenten op allerlei gebieden, hij is nu al veel beter in magie dan jij en ik. Die school kan hem niets bieden en Iestyn hangt de beest uit. Uiteraard.”
“Als we er vanuit gaan dat hij verder wil met magie, hoe gaan we dat dan oplossen?” vroeg ik. “Ik wil eigenlijk meer aandacht aan hem besteden, ik heb het idee dat hij daar ook behoefte aan heeft, maar het lijkt erop dat hij van mij niets kan leren.”
Mandor dacht een poosje na.
“Mijn broer is een goede tovenaar. Ik kan hem ernstig toe gaan spreken en vragen of hij Iestyn een tijdje onder zijn hoede neemt. Alleen zou ik hem liever niet langdurig in de buurt van Despil hebben.”
Het was inderdaad een moeilijk geval. Despil’s gedrag is niet bepaald een voorbeeld voor wie dan ook, zeker niet voor een vijftienjarige. Op zich zou ik er geen problemen mee hebben als Iestyn een stuk ouder zou zijn geweest, maar nu?
We kwamen uiteindelijk overeen dat ik met Iestyn zou gaan praten om erachter te komen wat de jongen echt zou willen. Ik zou dan tevens met de schoolleiding gaan praten en er eventueel orde op zaken stellen. Owen kon dan beter met mij mee gaan, dit alles om te voorkomen dat Essilt en Iestyn bij elkaar zouden zijn en voor de buitenwereld in één klap slecht benaderbaar werden. Omdat Bryana het voorlopig nog naar haar zin had op school, mocht zij daar blijven. Ik zou Iestyn echt van school af gaan halen en ondertussen gaan we naar een andere oplossing zoeken.
Zelf denk ik eerder aan Gramble of mogelijk zelfs een andere Sawall. Ik ken de overige familie van Mandor niet echt goed, de familie Sawall is niet erg groot. Maar het is een echte tovenaarsfamilie en allicht is daar iemand te vinden die veel meer geschikt is om Iestyn te onderwijzen en begeleiden dan Despil.
Behalve de Troef van Boudicca heeft Mandor me nog een zestal Troeven van mezelf gegeven. Op de achterkant heeft hij een soort Yin en Yang symbool aangebracht, vanwege Huis Elysium. Het vrouwelijke en mannelijke in evenwicht, het teken van het Al, het teken van de universele harmonie en de eenheid tussen de tegengestelden. Het symbool belichaamt inderdaad precies wie wij zijn.
Op de weg terug naar huis zei Mandor dat hij weer weg moest, er was meer dat om zijn aandacht vroeg. Hij zou Essilt mee gaan nemen, ook om verder te gaan met haar opleiding in Troef. Essilt lijkt toch het moeilijkst te zijn van al onze kinderen. Geen van beiden weten we echt wat ze wil, wat we met haar aanmoeten. We kunnen alleen maar hopen dat we toch een manier vinden om ook haar een beetje op weg te helpen. Misschien toch ook eens met mijn vader te bespreken, soms heeft hij een verrassende kijk op één van onze kinderen.

Kan ik me dat wel veroorloven, ruzie te maken met de enige vriendin - nou ja, degene die het dichtst bij de benaming komt - die ik heb? Hoe ter wereld is het mogelijk dat uitgerekend zij degene was die het nodig vond om me aan te spreken over Iestyn? Wat moet ze zich verkneukeld hebben bij het idee alleen al dat zij de uitverkorene was om me alles te mogen vertellen. Wat een eer. En dan niets, maar dan ook niets willen zeggen over de zoon die zij heeft… waar slaat dat op! Waarom begin je er dan over, mens!
Goed, kort gezegd wil Iestyn volgens haar niet deugen en ligt er veel aan zijn ouders. Hier en daar een sneer naar Mandor die de daden van onze zoon eerder vermakelijk scheen te vinden dan er daadwerkelijk iets aan te doen. En mij vindt ze van hetzelfde laken een pak. Hoe komt ze erbij om ook maar iets over onze zoon te durven zeggen! Zou ze echt verwacht hebben dat ik hem zou laten vallen?! Stiekem… het mocht wat! Laat zij maar naar zichzelf kijken. Nee, aan dat gesprek heb ik geen goed gevoel over gehouden, ik snap echt niet waarom een school een hyperintelligent kind denkt in het gareel te krijgen door hem vooral vaak en veel te straffen. Hij speelt eigen rechter, wat hadden ze dan verwacht? Ik denk dat Iestyn gelijk heeft met zijn opmerking dat hier de bezem eens flink doorheen moet. Ook Julia heeft gelijk met haar opmerking, ik ben hier veel te lang niet meer geweest. Het wordt tijd om alles eens goed uit te pluizen en orde op zaken te stellen. Zijn ze nu helemaal?! Het is de bedoeling dat ze hier naar een leerling kijken en daarmee iets gaan doen in plaats van alleen maar over de regels te zeuren. Assistentschap… ja, het kan wat zijn, zo nu en dan. Maar komen ze hier niet rijkelijk laat mee?
Iestyn… ach Iestyn. Ze hebben geprobeerd om hem wat bij te brengen. Zo zit voor het eerst in zijn leven zijn haar keurig netjes en lijkt hij daardoor nog meer op Mandor dan anders. En hij was oprecht blij om me te zien. Natuurlijk heb ik zijn kant van het verhaal gehoord en de lijst van leraren bekeken die wat hem betreft eruit mogen. Wellicht mag het voor een buitenstaander zot zijn dat je dit alleen al overweegt, maar ik neem onze zoon serieus en wellicht zijn er enkele punten waarop hij echt gelijk heeft. Er zou zoiets als een leerlingvolgsysteem moeten zijn, maar is er hier wel iets soortgelijks voor leraren?
Hij wil hier inderdaad weg, zo snel mogelijk als het even kan. Hij heeft geen goed woord over voor de leerlingen, hij ergert zich aan hun interesse voor propjes schieten en de praatjes over meisjes oppikken die ze dan ‘kippen’ noemen. Hij voelt zich niet bepaald verwant aan hen. En dan zijn er de leraren. Hij is te slim voor hen, zoveel is wel duidelijk en dit alles is veel te lang aan het slepen geweest. Ja, Mandor zou inderdaad bezig zijn met een oplossing voor de gekrompen jongen, maar lijkt er niet erg veel aan te doen Twee maanden is de jongen nu al zo en dat vind ik toch een tikje lang. Hier weten ze niet wat Iestyn precies gedaan heeft om de jongen zo te betoveren, ik heb tegen hem het vermoeden uitgesproken dat hij zelf waarschijnlijk degene is die de spreuk ongedaan kan maken. Die grijns alleen al… helemaal zijn vader. Natuurlijk kan hij dat, maar dat heeft de schoolleiding nog niet bedacht. Voetstoots aangenomen dat hij inderdaad niet meer zou weten wat hij precies gedaan heeft. Dom van ze, Iestyn heeft wel de precisie van een echte Sawall. Hoezo zou hij niet meer
weten wat hij gedaan heeft?
Hij is het met me eens dat het lang genoeg geduurd heeft zo en is bereid om dit op te gaan lossen.
Ja, Iestyn zal me inderdaad niet alles vertellen en heeft het wellicht achter zijn ellebogen. Ik vind hem echter goed zoals hij is. Hij is aardig en bovenal mijn zoon.