Deel 8: De Toren

Misschien had ik er beter aan gedaan om me niet met Julia in te laten. De waarheid is echter dat ik haar verhaal interessant vond en zelfs geloofwaardig. En daarom zit ik nu weer in een kooi.

De volgende morgen voelde ik me redelijk uitgerust. Ik was vroeg, maar mijn broer was nog eerder opgestaan om met die machine te kunnen spelen. Tijdens het ontbijt bleek dat mijn vader wel toekomst zag in stoommachines en ik moedigde hem aan om erin te investeren. Dat ging niet zomaar, zei hij, tenzij een stuk land van mij verkocht zou worden, het landgoed bij Brighton waar ons zomerhuis staat. Ik zei dat ik daar eerst weer eens naar toe wilde, voordat er verkocht zou gaan worden, tenslotte was ik er in geen jaren meer geweest.

Daarna gingen Oleg en ik naar het huis van de buren. Oleg had eigenlijk op de stoommachine er heen gewild, een idee dat mijn moeder en ik hem met moeite uit het hoofd hadden weten te praten. Daarom misschien was hij wat gepikeerd over het feit dat het paard dat ik bereed zoveel groter was dan het zijne.

Het landhuis was een Amberiet zeker waardig. Wit, goed onderhouden. Een fontein met stromend water.
Julia, een knappe dame van ongeveer 1.60 meter lang, zwart lang haar en donkerbruine ogen, kwam op ons afgerend. Ik zag dat ze het soort kleding dat ze nu droeg, een lange jurk, niet echt gewend was. Zij en Oleg omarmden elkaar, daarna werden we aan elkaar voorgesteld. Julia O’Connor, donkere ogen met een ondeugende schittering en een verbandje om een arm. Haar postuur was zonder meer hetzelfde als dat van onze overvaller, tenger, klein en met smalle handen. Maar ze had geen ring.
We werden het landhuis ingeleid en ik gaf mijn ogen goed de kost. De inrichting van de hal alleen al deed me denken aan de verschillende stijlen in kasteel Amber. Ik maakte een opmerking over de verscheidenheid van de schilderijtjes in de hal.
“Dingetjes van mijn… eh… vader,” zei ze. Het landgoed was al heel lang in haar familie en ze geloofde dat het wel goed ging met haar vader, eigenlijk was hij haar pleegvader. En nee, haar broer was hier nu niet. Meestal was ze op reis, maar nu was ze hier om orde op zaken te stellen.

Het personeel was niet helemaal zoals ik gewend was. Ik bedoel, van die grote, brede kerels… Er waren meer wachters voor dit ene meisje dan bij Benedict en Dalt. Ik had het idee dat Julia Oleg wel leuk vond, al twijfelde ik eraan of ze echt verliefd op hem was. Oleg begon enthousiast te praten over zijn nieuwste aanwinst en Julia wist te vertellen dat dit landgoed een stoommachine had die de verlichting deed. Inderdaad waren de lampen van een ander soort dan op andere landgoederen, meer te vergelijken met Amber. Olegs enthousiasme was niet meer te temmen en Julia stuurde hem naar ene Heinz, die hem alles zou gaan uitleggen.

Nadat we elkaar wat hadden afgetast – we voelden er geen van beiden iets voor om te beginnen met een uitleg – vroeg Julia me naar ene Jasra. Hoewel ik veel namen had gehoord de afgelopen tijd, zei de naam Jasra me helemaal niets. Ze geloofde me niet. Vanwege deze Jasra was Julia nu hier om orde op zaken te stellen. Julia was van ‘gewone’ komaf, voor haar was het een hele eer om op te mogen groeien in een familie van allemaal hoogstaande mensen. En Jasra was iemand die zich in deze familie heeft gewurmd, nergens voor terug deinsde en minder scrupules had dan de hele familie bij elkaar. Ze had eerst geprobeerd om Corwin in te palmen, daarna Merlijn. Julia was naar haar op zoek en vond het erg vreemd dat ik haar niet kende. Jasra wil macht hebben. Daar zijn er meer van, wist ik. Julia keek me aandachtig aan en zei te denken dat ik onder één hoedje speel met Jasra. Want waarom zou ik anders niet bezorgd zijn om mijn broer? Nu was ik verbaasd, wat heeft Oleg hier mee te maken?
Dit is trouwens iets waarvan ik het fijne nog niet van weet. Hoe kwam Julia op het idee dat Oleg gevaar zou lopen? En misschien had ze zich vergist in het lid van de familie dat gevaar loopt, hoe wist ze dan dat er iets is met mijn familie?

Ik vroeg haar of Jasra zo ver zal gaan dat ze mensen vermoordt. Julia wist dat wel zeker, zelf was ze niet goed in mensen vermoorden. Ik vertelde haar dat ik overvallen en ontvoerd was en dat de dader een ring droeg. Die beschrijf ik en ze knikte, dat was de ring van Jasra. Ik vertelde haar ook van de toren tussen de twaalf werelden. Julia is geschokt.
"Heeft Jasra dan nog zo’n plaats gevonden? Het kan toch niet dat er nog zo’n plaats is?" Maar dit alles klonk alsof Jasra dus niet uit is op Oleg.

Goed, ik moet het anders stellen. Hoe wis Julia dat Jasra uit zou zijn op iemand van Larenian?

Oleg kwam weer terug en we gingen een wandeling in de tuin maken.
De tuin stond vol met allemaal dingen die normaal gesproken niet in dit land groeien. Het soort planten had ik wel in Amber gezien. Ik stelde een paar vragen over een paar planten en bloemensoorten, maar Julia had er oh zo duidelijk geen kaas van gegeten. Maar ze hield wel heel veel van bloemen, haastte ze zich te zeggen. Ik vroeg haar waar haar belangstelling naar uitging. Teksten vertalen vond ze leuk, zoals de Kabbala en de teksten van de Rozenkruisers. Ze was geïnteresseerd in magie, mystiek en de elementen. Oleg zei dat hij helemaal vergeten was nog wat dringende vragen te stellen aan Heinz en haastte zich weg.

Ik vroeg Julia hoe ze gewond is geraakt. Dat verhaal over het vallen van een paard geloofde ik gewoon niet. Zij zei dat Jasra haar had verwond. Ik vroeg haar wat de relatie tussen haar en Jasra is.
“Heb je ooit van Rinaldo gehoord?” vroeg ze. Ik knikte, die naam had ik horen noemen. Moordenaar van Caine, zoon van Brand.
“Rinaldo is een zoon van Brand en Jasra de heks,” ging ze verder. “Jasra was koningin van Kashva, maar de Heren van Amber zijn nogal geneigd om de vrouwen weg te laten uit het verhaal.” Ik beaamde dat, denkende aan Corwin die echt heel hard moest nadenken toen ik hem vroeg naar de vrouwen in de familie.
“Ze denken dat Jasra dood is. Ik weet dat het niet zo is, pas geleden heeft ze me verwond. Ik dacht dat het een mislukte aanslag was. Eerder had Jasra een plaats tussen werelden, de Keep of four worlds. Maar ik was achter haar geheim gekomen. Jasra maakt gebruik van bijzondere krachten, een magie die niet hetzelfde is als waar je aan gewend bent.” Gewend?
“Jasra doet iets met spiegels en er zijn weinig mensen die spiegels zo kunnen gebruiken.
Ik ben opgegroeid met Luke, beter bekend als Rinaldo, en Merlijn. Ik ben maar gewoon, dus daarom vertelden ze me niets. Ik heb rare dingen meegemaakt, mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor aangewakkerd en heb naar mystiek en magie gezocht. Onbewust hebben ze me op weg geholpen. Jasra en Rinaldo waren bereid om me dingen uit te leggen. Merlijn soms ook, maar hij denkt dat de wereld om hem draait. Dat alle werelden om hem draaien.”
De gedachte kwam bij me op dat ze Amberbloed in zich kon hebben en ik vroeg haar of ze daar iets van wist. Ze schudde het hoofd, ze wist zeker geen dochter te zijn van de familie. Sinds High School leeftijd groeide ze samen met die twee op. Ik bleef het vreemd vinden, waarom zou ze opgevoed zijn met twee Amberieten? Daar moest iets mee zijn.
“Jasra bleek echter een monster,” vervolgde Julia het verhaal. “Ze ziet eruit als een koningin, alles is voor haar Rinaldo of voor haar zelf. Iedereen denkt dat ze dood is. Ze is verslagen door iemand van Amber.
Nu is Rinaldo Koning van Kashfa en sindsdien zijn daar niet meer elke dag executies. Rinaldo is wel aardig.
Van wie ben jij er eigenlijk één?” vroeg ze plotseling.
Ik vertelde haar dat ze er niet uit waren, dat ik maar liefst drie mogelijke vaders had. Ze keek erg sceptisch toen ik de naam Bleys (“Die verwaande kwast?”) noemde en verbaasd bij zowel de naam van Julian (“Oh, vanwege de valk zeker”) als de naam van Corwin (“wel aardig, maar jij een dochter van hem?”).

Ik vertelde haar wat er gebeurd was in de Toren tussen de Twaalf werelden. Ze wilde daar eigenlijk heen. In ieder geval naar de plek waar ik ontvoerd was. Omdat ik ook naar deze Schaduw was gereisd met het doel om uit te vinden wie er achter die aanslag en moorden zit, stemde ik toe om haar te vergezellen.

Oleg en Heinz kwamen terug, helemaal zwart en erg opgewekt. Die hadden de ochtend van hun leven gehad. We namen afscheid. Julia wilde ons overmorgen komen bezoeken, wat Oleg verbaasde, want tot nog toe hadden ze elkaar elke dag gezien. Op weg naar huis vroeg ik hem naar Merlijn. Die had hij wel eens gezien, hij vond dat hij rare ogen had. Nee, dan Julia, die deed het goed op feestjes! Al vond hij dat ze wat koeler tegen hem had gedaan dan eerder.

Twee dagen later werd Julia opgehaald met de stoommachine door Oleg. Nadat ze zich had gewassen werd ze onthaald op een uitgebreide thee. Daarna gingen we samen wat rijden, iets dat de andere familieleden leek te verbazen.
De plek van ontvoering had ik al snel gevonden. Julia ging aan de slag met kleine spiegeltjes en pentagrammen. Ik denk dat ze een mengeling gebruikte van Oosterse (kabbala) en Westerse magie, pentagrammen en elementen. Na verloop van tijd zei ze dat ik was geraakt door een straal van gas, afgevuurd door een voorwerp. Ze vroeg zich af hoe Jasra hier gekomen zou zijn, of er een vijvertje was in de buurt? Dat was er inderdaad en ik voelde dat er iets mee was gebeurd. Julia zei dat deze vijver gebruikt was als deur. Dingen met spiegels waren zoiets als een patroon. Dit kon ze echter niet volgen. Ze kon een afspiegeling lopen van een patroon en een zogenaamd gebroken patroon, dat was een patroon met een fout. De spiegels waren wel te vergelijken met de Logrus.
Of ik in de Toren zou kunnen komen? Ik aarzelde, eigenlijk zat ik er helemaal niet op te wachten om daar naar terug te gaan. Aan de andere kant was het misschien de enige manier om er achter te komen wie de dader was (hoewel ik Julia zelf nog steeds niet helemaal uitsloot).
We begonnen dus weer te rijden, snel en sneller. Al gauw had ik het gevoel mijn wereld uit te rijden. Toen kwamen we weer terug, op de zelfde plek. Ik had het gevoel dat ik ergens omheen was gereden. Julia bedacht dat de Toren beveiligd was en vroeg of ik de Toren kon tekenen. Nee, dat dus niet. Julia vertelde dat de Keep of four Worlds er was en niet, overal en nergens. Met die gedachte wilde ik nog eens proberen om er te komen. Dus daar gingen we weer. Tijdens het rijden uit mijn wereld kreeg ik een brandende hoofdpijn die steeds erger werd. Ik voelde een overgang en wist dat er iets niet goed was gegaan. We waren bij de toren. Julia zei dat er een magisch alarm was afgegaan. We gingen de hal binnen en er kwam een glimmende energiekooi om ons heen. Weg magie! Ik voelde me wat duizelig, bij Julia was het veel erger.