Deel 16: Vrouwen van Amberieten

Wat ben ik begonnen?! Wat dacht ik toen ik mijn vader aanbood om uit te zoeken wat er ooit, lang geleden langs de Wachter was geglipt? Ik had toen toch die ontmoeting met dat mistwezen al gehad? Ik wist toch dat het niet alleen gevaarlijk kon zijn maar dat ik ook zeer schokkende zaken kon tegen komen. En als ik het toen niet wist dan had ik later gelegenheid genoeg gehad te ontdekken dat dit een zeer vies, onwerkelijk en onwerelds zaakje was. Was het onbewust een verlangen in mij om me te bewijzen? Wat wilde ik dan bewijzen? Dat ik beter was dan een doorsnee Amberiet in dit soort zaken uit te zoeken ofzo? Wat een eigenwaan! Ik denk dat eerder een verlangen was om mijn vader ergens bij te helpen, om te bewijzen dat ik wat meer in mijn mars heb dan weg rennen zodra er een demonleeuw op me afstormt.

En wat is schokkend? Dat je te horen krijgt dat twee vrouwen van Oberon heel lang geleden met doorgesneden keel zijn gevonden? Dat kort geleden die handelaar zich heeft opgehangen en dat zijn vrouw later met doorgesneden keel is gevonden? Of dat je, wat zich daar heeft afgespeeld, ook nog in werkelijkheid te zien krijgt, al ging het daar om andere mensen?

Misschien was het niet gebeurd als we op het landgoed waren gebleven en niet achter Dennis waren aan gegaan. Ik denk echter dat het dan op een ander tijdstip was gebeurd. De baron had zichzelf aan de balken van de veranda opgehangen toen we terug kwamen. Een afgrijselijk gezicht om dat in het echt te zien. Binnen was het zo mogelijk nog erger, in een plas van bloed lag Vinta met doorgesneden keel op een snel in elkaar geflanst altaartje. In het hele huis hing de sfeer van dood en bloed. Heel eng. Dat die mannen daar zo nuchter onder konden blijven begrijp ik niet helemaal, maar misschien was het van hen ook wel een houding.
Dennis heeft magie waarbij hij een beetje de tijd kan terug draaien. Zo konden we zien wat er zich eerder had afgespeeld. Het lijkt erop dat de baron bezeten was, zijn dochter de keel heeft afgesneden en door dat ritueel een ander wezen/ schaduw naar Amber heeft kunnen halen. Met welk doel? Zoals Flora later zei: het bloed van gewone mensen is niet bijzonder en geeft geen Macht.

Er was gebruik gemaakt van anti patroon. Daar kwamen we op pijnlijke wijze achter toen Ronardo het altaar ging onderzoeken. Hij zelf was er het ergst aan toe. Ik besef heel goed dat mijn handen ook aan flarden hadden kunnen zijn of dat ik mijn ogen kwijt had kunnen zijn door de explosie. Die hanger heeft me alweer beschermd, Julian moet een vooruitziende blik hebben gehad. Hoewel… hij is Amberiet. Dan gebeuren die dingen gewoon. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn die niets willen weten van Amber. Flora zei zelfs dat er een aantal van hen naar een eigen wereld zocht en ging en dat ze nooit meer terug kwamen. Ik vraag me af wie en van wie die kinderen zijn.

Nee, ik wil niet werkelijk me terug trekken in mijn eigen wereld en Amber zien als een soort boze droom. Er is hier zoveel dat me boeit…

Dat ongeluk was trouwens een reden om allemaal onze eigen weg te gaan. Ronardo werd opgenomen in de ziekenboeg van het kasteel, zijn ene hand zag er erg slecht uit. Rhexenor ging met paard zijn moeder helpen en Dennis had ook niet meer echt veel aan het onderzoek toe te voegen, dus ging ook. Ik kreeg een fluitje van hem, waarmee ik hem kon roepen als ik hem of één van zijn twee broers nodig had. Te bedenken dat er drie van die griezels zijn! Ieder met zijn eigen talenten, dat wel.

Ik heb aan Random gemeld wat er zich heeft afgespeeld op landgoed Bayle. Hij kwam zelf, met een aantal wachters en een tovenaar, onderzoek doen. De koning heeft verrassende kanten.

Zelf ben ik terug gegaan naar het kasteel en heb in de bibliotheek gezocht naar boeken over demonen die door werelden reizen. Eigenlijk was er niets over te vinden. Wel een aantal horrorromans, maar de echte boeken over dit onderwerp liet Random steeds verwijderen. Met een aantal romans onder de arm ben ik naar mijn slaapkamer gegaan. Op weg daar naar toe kwam ik in een stuk verlaten gang waar de familieportretten hingen. Die van Oberon was zeer opvallend, vooral de achtergrond. Deze was duister, met donkere, bewegende vormen. Onwerelds. Oberon zelf zag er uit als een strenge koning, niet voor te stellen dat hij mijn grootvader is.
De volgende ochtend heb ik gegeten met Vialle en Random. Random wil me eens mee nemen naar ‘zijn’ wereld om daar films te gaan kijken. Ik geloof dat het idee Vialle niet zo aanstond, ik weet niet waarom. Vialle is eigenlijk heel aardig, ze zei me dat ze Flora had gezegd dat ze al huwelijkskandidaten voor me op het oog had zodat ik niet lastig gevallen zou worden met allerlei al dan niet geschikte jongemannen.

Waarbij ik me dus afvraag of Flora daar werkelijk mee bezig was. Waarschijnlijk wel, op een bepaalde manier Hoewel, als ik ingegaan was op de avances van die Herrrrmannnn, dan was ik hoogstwaarschijnlijk diep in haar achting gedaald.

Oh ja, mijn amulet. Door die klap van de dag ervoor, bleek mijn jurk in feite aan rafels te zijn. Gek genoeg leek die nog heel, zag er alleen slecht uit. Maar zodra ik deze verwisselde voor een andere jurk, viel deze in stukken op de vloer. Kapot. Dat had ik zelf ook kunnen zijn.

Ik ben wat gaan paardrijden. Heerlijk om op die manier lekker buiten te zijn, geen andere mensen en geen demonen of geesten even. Aan de rand van Arden ben ik gestopt en heb ik Flora getroefd. Tenslotte zou ik toch nog een keer haar wolfshonden komen bekijken en volgens Random is ze één van degenen die wel eens zo’n verboden boek in handen kreeg, dus… En ik vind haar wel aardig.
Ze leek blij om me te zien en ik was meer dan welkom. Haar honden zijn fantastisch! Mooi, gemeen en groot. Geweldige beesten. Ik merk ook dat zij één van de weinige familieleden is die niet twijfelt over het vaderschap van Julian. Hoor ik bij de anderen altijd een soort van aarzeling als ze het over mijn vader hebben, bij Flora is dat gewoon vanzelfsprekend. Goed, op die manier excuseerde ze ook mijn tafelmanieren (“Het is moeilijk voor een dochter van Julian om zich netjes te gedragen in gezelschap”) en eigenlijk is dat niet erg complimenteus.
Ze vroeg me wat ik van sommige familieleden vond. Over Dierdre is ze niet erg te spreken. Ik ken Dierdre niet goed, zij mij ook niet, toch weet ik bijna zeker dat Dierdre me niet mag. Flora vond dat heel herkenbaar en het komt allemaal door het feit dat ik een vrouw ben. Dan heb je voor Dierdre meteen afgedaan. Haar suggestie over het feit dat ze mannen betoverd zou hebben, vond ik best aannemelijk. Corwin leek wel zowat verliefd op haar, zoals een man verliefd kan zijn op een Heilige. Stel je voor, ik ben nooit verliefd geweest op mijn broer en hij ook niet op mij. En zeker ook Random en Gérard leken zeer onder de indruk van het verschijnsel Dierdre.
Ook heeft ze me één en ander vertelt over ‘het Spel’. Dat informatie iets waard is. Ik zei haar dat ik er dan nooit goed in zou worden, ik ben er niet de persoon naar om bepaalde informatie achter te houden omdat deze nog eens te pas kan komen bij een ruil. En als ik iets vraag aan een ander, vind ik het vervelend om er altijd aan te moeten denken informatie klaar te hebben om uit te wisselen. Dat vond ze een typische ‘Julian’ mentaliteit, zoals ze de naam van mijn valk ook een Julian naam vond.

Ik heb haar verteld van het onderzoek waar ik mee bezig ben. Ze vond dat het gedoe met het bloed meer leek op voortplanten dan op oproepen. En de slachtoffers waren alle vier vrouwen/ vriendinnen van Amberieten. Want de vrouw van de handelaar, Leonora, bleek het vriendinnetje te zijn geweest van Rinaldo. Toch was het vreemd, waarom was iets of iemand bezig om juist die mensen te offeren? Was hun bloed dan iets meer speciaal omdat ze vriendin/vrouw waren van? Raadsels, raadsels.

Over het portret van Oberon: dat was een vreemde achtergrond, ze dacht dat het misschien iets zei over waar hij nu is. Ze denkt dat hij nog leeft, eigenlijk is een Amberiet nooit zeker dood. Het valt me op dat ze ook over Brand spreekt alsof hij nog leeft… hij is ook niet dood. Dat kan niet, in de Abyss. En weer vraag ik me af of Eric echt dood is…

Ik denk dat ik haar wel kan vertellen over het gedrag van Bleys. Ik bedoel, dat hij ineens zo voorkomend is naar mij toe. Ik ben benieuwd wat ze daarover te zeggen heeft. Ook vraag ik me af wie haar moeder is. En wat haar taak is binnen de familie. Ik weet dat ze de familie erg belangrijk vindt en deze graag bij elkaar wil houden. Maar waar houdt ze zich zelf mee bezig?
Dom is ze zeker niet. Ik vind het prettig om met haar te praten. Zoals ze zegt, vrouwen onder elkaar. Van de meeste vrouwen in de familie krijg ik niet goed hoogte. Vialle is erg aardig, maar heeft niet veel pit; Fiona… als het haar uitkomt wil ze me zien en spreken en anders besta ik gewoon niet; over Dierdre heb ik al één en ander gezegd, dat zal nooit iets worden tussen ons; Coral is een rare, wel aardig, maar vreemd en dan is er Sand. Ken ik niet echt, lijkt me een bijzonder iemand om te leren kennen. Binnenkort ook maar eens naar Corrilane. Maar eerst ga ik naar huis, daarna zal ik weer contact opnemen met Julia (zonder bijbedoelingen), daarna moet ik een keer in contact zien te komen met die Mandor (via Martin dan maar, die schijnt hem ook te kennen –één van de drie musketiërs).
Waarom Mandor? Omdat het er naar uitziet dat er een expert op gebied van demonen nodig is.

Flora is van de vrouwen in de familie misschien wel de meest interessante. Ik mag haar echt. Ze is een beetje familieziek, maar haar redenen zijn heel goed. Inderdaad kent Amber nogal wat vijanden en als er dan ook nog gedonder zou zijn binnen de familie zelf, kunnen er heel wat problemen ontstaan. Oh, die problemen binnen de familie zijn er zeker geweest. Nu lijkt het rustig, maar voor hoelang? En wat zal er gebeuren als Oberon weer van zich laat horen?
Leuk om over Eric wat meer te horen. Ook al zo’n briljant iemand, maar dan zonder gek te zijn. Schijnt ook een paar kinderen te hebben. Ik geloof al mijn ooms en tantes wel, Flora waarschijnlijk ook. Ik heb haar er niet naar gevraagd, ik weet niet in hoeverre ze dat onfatsoenlijk zou hebben gevonden. Nu ik dit zo neerschrijf, denk ik dat ik het wel had kunnen doen. Misschien had ze het niet gepast gevonden, maar nu is het net of ik daar geen belangstelling voor heb.
Dat vreemde gedrag van Bleys tegenover mij wist ze wel te verklaren. Van alle andere mensen heeft uitgerekend Julian me erkend als zijn dochter. En dat is iets dat Bleys niet goed kan hebben. Mijn vader schijnt in de familie te gelden als ‘sinister’. Hoe ze daar nu weer bij komen… Flora zei dat Bleys eigenlijk graag die naam zou willen hebben. En eigenlijk is hij ook erg sinister. Hij is zeer loyaal naar Corwin toe. Dat verklaart voor mij heel veel, zolang Corwin mijn mogelijke vader was, had hij daar ook geen enkel probleem mee.

Ze heeft me aangeraden om in de gunst te komen bij Benedict. Maar eerlijk gezegd ben ik helemaal niet bezig om al dan niet in de gunst te komen van bepaalde familieleden.

Ze weet zeer veel van het occulte. Mij bezorgt het allemaal toch de rillingen. Vooral toen ze suggereerde om naar een wereld, Dark End, te reizen waar ik in contact kan komen met een Ctulhu wezen. Nee, ik denk dat ik voorlopig liever eerst aan Bleys ga vragen of hij iets heeft uitgevonden over dat bloed van Vinta. Daarna kan ik er altijd nog voor kiezen om vrijwillig gek te worden. Ik zie dat echt als een soort van laatste redmiddel.

Oh ja, wat die zogenaamde huwelijkskandidaten betreft: Flora vindt het belangrijk om ook wat romantiek in je leven te hebben. Ik vraag me dan toch af waarom ze die idioot van een Herman op me af gestuurd heeft. Maar goed, het schijnt dat Benedict een nacht heeft gehad met een hellemaagd. Julian is een eenling en ze denkt dat ik die kant ook uitga. Even moet ik denken aan een enkele nacht in een Egyptisch hotelletje. Geen relaties nee. Daar zit ik helemaal niet op te wachten. Dat schept maar verplichtingen. En die opmerking over de ‘verkeerde Chaosiet’: “Op een dag kom je de verkeerde Chaosiet tegen en laat je je van de sokken brengen en dan je wel kunnen kiezen” is natuurlijk overdreven. Volgens mijn vader zijn alle Chaosieten verkeerd – grijns – maar ik bedoel te zeggen dat ik er dan nog altijd zelf bij ben.

Ik heb dus een aantal familieleden die zich bezig houden met het Occulte. Ik wil daar niet op die manier bij betrokken worden. Het is goed er iets van te weten, zoals het belangrijk is om van alles iets af te weten. Maar zoveel als Flora…. Nee. Ze zegt een Maankind te zijn en dat geloof ik best. Ze weet er heel veel van en zo vreemd vind ik het niet dat haar vader haar het Patroon in Tir Nan Ocht liet lopen. Altijd goed om te weten dat iemand als Eric zich daar ook mee bezig houdt – ik geloof ook niet dat hij echt dood is.

Die avond heb ik heb het Patroon in Tir Nan Ocht gelopen. Iets wat me in de eerste instantie een uitdaging leek is uitgelopen op een grote bron van ellende. Ellende die ik nog ga krijgen. Waarom ben ik eigenlijk ingegaan op dat voorstel van Flora? Omdat het – zoals ik eerder schreef – het goed is om van alles iets te weten. Want hoe kan iemand nu keuzes maken in het leven zonder te weten waar ze voor kiest. Maar Tir Nan Ocht…
Natuurlijk was het griezelig. Geheel onbewolkt was de nacht niet en er verdwenen inderdaad gedeeltes van het Paleis als er een wolk voor de maan schoof. Maar wat heel beklemmend was… ik zag weer dat ene schilderij, nu zonder Oberon. Die kwam ik even later tegen, wat een griezel! Dat is mijn grootvader! Zijn kinderen hebben nergens in overdreven als ze het over hem hadden. Wat is dat een dominante persoonlijkheid! En dan was het alleen nog maar in Tir Nan Ocht, waar niets is zoals het lijkt. De opmerking over dat ik het kind van Bleys zou zijn is gemaakt, ik heb er over nagedacht. Misschien is het waar, maar wat mij betreft niet meer waar dan eerst. Ik heb het gevoel dat Oberon me aanpakte op een zwakke plek en dat is het idee een dochter te zijn van Bleys. En dan zijn dreigementen over doen wat ik zelf wilde - waar hij de stijfkoppigheid van Julian in herkende. Eigenlijk komt het er op neer dat ik niets te kiezen heb, ik heb gewoon te doen wat hij vindt dat ik doen moet. Op zoek gaan naar het schild van Osric en de staf van Finndo…. Wat denkt hij wel! Eerst stuurt hij die zoons de dood in – als ze werkelijk dood zijn – en dan mag ik ze achterna ofzo? En door Overschaduw reizen… waar heeft hij het over? Hij raadde me af het patroon te lopen, ik zou er dood aan gaan. Dat is niet gebeurd dus – deze keer tenminste niet.

Dat patroon ja. Ik had niet gedacht dat het nog moeilijker zou zijn dan dat in Amber. Maar het was zo. Bij de laatste bocht had ik het idee dat ik het niet zou redden. Julian heeft me er doorheen geholpen. Ik weet niet wat het precies is, of dat het is omdat hij me geholpen heeft Patroon in Amber te lopen, maar ineens zag ik hem vriendelijk en bemoedigend naar me lachen en dat heeft me geholpen.

Ik ben thuis aangekomen. Dat werd trouwens afgeraden door Oberon, maar ik ben niet van plan zijn marionet te gaan zijn. Natuurlijk kan het gevaarlijk zijn voor mijn moeder, maar ik denk dat het gevaar er al was op het moment dat ze het met drie Amberieten aanlegde in één week.