Deel 46: Waarom toch een verbintenis?

De naam die Mandor aan onze zoon heeft gegeven, Draco, past heel goed bij hem. Het is een naam die bij hem opkwam zodra hij de baby zag en ik vind hem geweldig! Past ook bij Owen.
Nu ik er zo over terug denk, had ik nog een reden om Owen Draco geboren te laten worden. Toen ik hem ontmoette op het Oerpatroon, was hij blij me te zien. En uit wat hij zei kon ik opmaken dat hij ook blij was met zijn vader. Ik denk dat hij blij was met zijn bestaan en met ons als ouders. Waar hij zich echter zorgen over maakte was de relatie tussen Mandor en mij, die blijkbaar wel en niet goed was. Dat zegt iets over Owen, hij had overduidelijk zijn eigen problemen, maar daar wilde hij mij niet mee belasten.

HOE heb ik het voor elkaar gekregen om precies dat te gaan doen waar ik me al die tijd zo tegen verzette! Een huwelijk met Mandor, dat had ik van mezelf nooit gedacht! Terug bladerend in mijn dagboek zie ik alleen maar redenen staan om het vooral niet te doen. Allemaal verstandelijk beredeneerd natuurlijk. Oh, zelfs dit huwelijk is tevens een verstandshuwelijk, om iemands veiligheid te waarborgen. Maar ik zou er met geen haar op mijn hoofd over hebben gedacht als ik niet iets meer voor Mandor voel dan dat ik me zelf al die tijd heb wijsgemaakt. Het alternatief zou zijn geweest om af en toe een soort gestolen samenzijn te hebben gehad, niemand die ook maar iets mocht weten… dat zou in gaten zijn gaan lopen.
We hebben nu dus een PLAN. Zoals gebruikelijk in de Hoven (en, naar ik weet, ook in Amber). Het is nog nauwelijks een plan te noemen eigenlijk, maar dat zien we dan wel weer. We moeten nog ergens officieel wonen, er kunnen meer kinderen komen…

Tja, het gesprek met mijn vader… daar zie ik huizenhoog tegenop. Het beste is om hem zo spoedig mogelijk te troeven. Ik had het maar liever achter de rug. In mijn hoofd heb ik al verschillende gesprekken gevoerd, maar ik heb nog geen enkele ‘goede’ manier gevonden om het nieuws te brengen. Of hij het zal begrijpen? Ik begrijp het zelfs nauwelijks.

Natuurlijk weet ik wat Macht en Aanzien is. Een verbintenis met de kroonprins van Chaos is volgens mij het hoogste wat ik kan bereiken, wat iedere prinses van Amber kan bereiken. Andersom is dat hetzelfde, het huis Sawall zal in aanzien stijgen door de kroonprins te laten trouwen met iemand van Amber. Dat betekent dat we heel veel aandacht gaan krijgen, zowel op een goede als op een vervelende manier. Maar ik doe het niet vanwege die macht. De strijd om de troon kan me gestolen worden.

Mandor is iemand die me uitdaagt, hij kan me aan. Hij is tegen me opgewassen. Hij begrijpt waar ik me mee bezig hou. Ik weet dat dat hetgene is dat ik altijd miste in mij eerdere.. .relaties? Die jongens konden niet met me mee denken, vonden me raar, wilden dat ik dom deed en ze waren zelf behoorlijk saai en nietszeggend. Ze waren uit op een mooie vrouw, een goed landgoed en een smak geld. Niet op mij om mezelf. Net zo min als dat ik moeite deed om me in hen te verdiepen trouwens…