Deel 26: Boudicca

Ik heb haar Boudicca genoemd. Het paard, mijn eigen Amber-Arden paard. Het is een geweldige ervaring geweest om de kudde te vinden, daar de merrie uit te zoeken. Ze is jong, sterk en fel. Dat mag ik wel. Grijsbruin van kleur. Boudicca is de naam van de koningin van de Iseni. Van de Kelten. Ze trok ten strijde tegen de Romeinen. Ik vind haar naam zeer passend voor mijn paard.
Phillipien is, was wat jaloers. Heel begrijpelijk. De eerste tijd nadat ik haar gevangen had, ging er te veel tijd en aandacht naar Boudicca en dat vond ze toch minder. Ze begon de aanwezigheid van het paard pas te accepteren toen haar duidelijk werd dat ze ook heel geschikt was om mee te jagen.
Oh, de training is nog niet afgelopen, nog lang niet. En ik zie uit naar het vervolg.

Natuurlijk was het ook prettig om een poos met mijn vader op te trekken. Ik waardeer het enorm dat hij tijd uittrok om met mij op zoek te gaan naar de kudde. Ik heb zoveel van hem geleerd en heb hem wat beter leren kennen. Ik wist al dat Arden voor hem heel belangrijk is, het maakt deel van hem uit. Of andersom. Het terug komen van Myra heeft dat veranderd, hij zegt geen contact meer te hebben met Arden. Dat moet aanvoelen als een amputatie. Ik hoop echt dat dit alles toch op een voor hem goede manier zich zal settelen.
Hij heeft geen interesse in ruines, maar wilde toch, vanuit een werkelijke belangstelling, weten hoe ik aan die interesse was gekomen. Tja, ik ben er als het ware in gerold. Mijn moeder en Aarde-vader hebben er geen belangstelling voor. In de tijd dat bleek dat bals en dergelijke helemaal niets bleken te zijn voor mij, zijn ze op zoek gegaan naar een soort van tijdverdrijf voor mij, dat toch redelijk passend was voor dames van mijn stand. Zelf volgde ik in die tijd het nieuws over de opgravingen in Egypte met grote nieuwsgierigheid. Reizen naar verre landen wordt ook gezien als lady-like, dus zo is het gekomen. Om in werkelijkheid bij die opgravingen te mogen zijn was bijzonder fascinerend en ik ben me gaan verdiepen in nog veel meer oudheden. En hoe meer ik er van weet, hoe meer ik er achter kom dat er een heleboel is waar helemaal niets over bekend is. Oude gebouwen en sites vind ik indrukwekkend, alleen al de sfeer die ze uitstralen. Het hoeft geen macht te hebben, het hoeft niet een belangrijke plaats met belangrijke mensen geweest te zijn, maar het heeft voor mij gewoon iets.
Ik denk dat mijn vader dit heel goed begreep.
Het is heel goed voor me geweest, dit alles. Het optrekken met Julian, het dagenlange rijden door Arden, het vangen en trainen van het paard en leren dat een valk jaloers kan zijn. Ik voel me wat minder onzeker nu, het heeft me gesterkt.

William was het paleisgebeuren goed zat. Hij was al in Kashfa geweest tussendoor, had in Amber continu de grappen van Droppa moeten aanhoren en het gezeur van Random. Contact leggen met Caine, Bleys of Julian, die hij graag wilde spreken, lukte steeds niet. Iedereen leek afwezig te zijn.
Ik heb hem opgezocht en we hebben afgesproken om weer een poosje samen te gaan reizen. Ik wil hem kennis laten maken met Julia en hij wil het schild van Osric gaan vinden, hij weet zelfs waar het is…. Denkt hij… maar weet niet hoe er te komen. Ik wil naar Dark End gaan reizen en kan daar ook wat hulp bij gebruiken.