Deel 15: Arden

Ik denk dat ik het verknald heb bij mijn vader. Oh, hij was beleefd als immer, maar hij gedroeg wat afstandelijker dan anders. Ik had hem ook niet moeten lastig vallen, de laatste keer dat ik hem troefde. Ik had beter moeten weten. Hij had zijn huis al een hele avond en nacht opengesteld voor Ronardo, Rhexenor en mij en ons gezever moeten aanhoren. En dan troef ik hem ook nog een keer om hem persoonlijk te vertellen van Bleys die lijkt te denken dat hij mijn vader is. Mijn vader is niet dol op Bleys en om dan een dochter te hebben die daarover gaat zeuren is natuurlijk te veel van het goede. Hij antwoordde kortaf dat hij daar niets aan kon doen, waar hij natuurlijk gelijk in heeft. Ik ben wel zo onhandig met die dingen!

Misschien leer ik het nog eens….

En dan het gesprek met Merlijn. Vreemde, doch boeiende persoonlijkheid. Soms vind ik hem helemaal niet zo verwaand als Julia liet doorschemeren, maar op andere momenten is het een betweter eerste klas en denkt hij geheel vanuit zichzelf. Hij zat Rhexenor en in mindere mate Ronardo heel erg te beleren. Hij heeft alles al gedaan, hij heeft alle fouten al gemaakt, kijk liever naar hoe hij het zou aanpakken en leer ervan. Hmm.

Beetje hard. Ik denk dat hij het echt goed bedoelde, maar mensen die een ander vertellen hoe zich te gedragen, irriteren me een beetje. Aan de andere kant heeft hij goed opgemerkt dat Rhex en Ron zich af en toe verschrikkelijk kinderlijk gedragen. Zoals Rhexenor die uit verveling rare opmerkingen gaat maken en mensen beledigt. Hoewel Ronardo dat ook aardig lukt. Ik geloof dat deze wel drie keer heeft gezegd dat Julian lui is…. iets wat zowel hij als ik al die keren maar hebben genegeerd. Het was trouwens Ronardo die de misplaatste opmerking over mijn moeder plaatste. Zeer ongelukkig. Zo bedoeld of niet, die opmerking is gemaakt en blijft ergens in mijn herinnering hangen.

Wat me opvalt is dat Merlijn zich niet goed kan voorstellen dat Jurt een volle broer van hem is. Goed, het verhaal van Corwin is ook vreemd te noemen, over bevruchte eicellen die als het ware opgeslagen worden en pas later tot ontwikkeling komen. Maar het feit dat uitgerekend Jurt zijn broer zou zijn, zit hem dwars. Hij merkte nog op dat Corwin lange tijd heeft gedacht dat ik zijn dochter was. Aan de manier waarop Merlijn dat zei, kon ik opmaken dat hij zich ook dat niet voor kon stellen.

Mijn vader schrijft boeken. Ik kan niet zeggen dat ik dat niet achter hem had gezocht want daarvoor ken ik hem veel te kort. De onderwerpen zijn heel interessant, ik ben maar begonnen met het boek over het trainen van paarden te lezen. Ik weet heel goed dat je de ervaring om te trainen niet uit een boek op kunt doen, maar het is erg leuk om er over te lezen. Jammer genoeg mag ik het boek niet mee nemen. Niet dat ik het gevraagd heb, ik zou niet durven.
Zijn honden zijn Hellehonden. Het zijn flinke valse beesten, hun naam waardig.

In deze lodge was ik eerder nog niet geweest. Deze is veel persoonlijker ingericht dan die andere, maar die was ook niet in Arden zelf. Ik heb hier zijn persoonlijke verzameling van spullen gezien. Dat heel oude kistje intrigeert me, ik weet niet wat voor stijl het is, uit welke periode en van welk volk.

Een beetje zonderling gedraagt Julian zich eigenlijk wel tegenover anderen. Ik denk dat hij zijn best heeft gedaan, misschien wel een beetje voor mij, maar hij doet een beetje vreemd, alsof hij niet weet hoe met mensen om te gaan. Nu ik hem een avond heb meegemaakt in gezelschap, besef ik dat pas. Tegen mij doet hij normaal.

Mijn moeder heeft heel vaak geklaagd over mijn onhandigheid, mijn linkse gedrag in gezelschap, over het feit dat mijn conversatie over het weer te wensen overlaat en het feit dat ik liever rondzwierf in gemakkelijke kleding in het woud, dan me op te houden in de salon met een borduurwerkje. Vanaf de dag dat ik met Fillipien thuiskwam, had ze een hekel aan de valk. Als de kippen van de leg waren, kreeg de valk de schuld, als er een big miste, was er maar één die daarvan de schuld kreeg. Ik kreeg haar maar niet uitgelegd dat een kip of een varken in een hok geen uitdaging is voor een roofvogel. Dan hoorde ze alleen het woord ‘roof’ en jammerde ze dat ik nooit zou opgroeien tot een nette jongedame en dat mijn debuut volkomen mislukt was.

Dat laatste is waar. Iedere jongedame van betekenis maakt haar debuut als ze een jaar of 15 is. Soms wat eerder, in mijn geval veel later. Achttien was ik en mijn ouders waren vreselijk bang dat ik zou eindigen als een oude vrijster, dus ik moest wel. Dus na weken van voorbereiding en wanhoop van vooral mijn moeder, moest ik naar mijn eerste bal. Met kleding waar ik niet aan gewend was en die ook niet prettig zat, moest ik in een koets naar Wynsall, waar het bal werd georganiseerd door de familie Delamere. Veel liever was ik te paard gegaan, maar volgens mijn moeder was dat uitgesloten. Het was erg druk, veel te vol. Eigenlijk kon je nauwelijks dansen. En dan al die zogenaamde huwbare jongemannen die allemaal een reden wisten te verzinnen waarom zij voor mij de ideale man zouden zijn…. ze kenden me niet eens! Na een uurtje of twee was ik het echt zat en ben ik naar buiten gegaan. Fillipien kwam meteen op mijn schouder zitten toen ik buiten kwam en ik was het met haar eens dat dit de ideale avond en nacht was voor een vossenjacht. Ik heb een paard geleend en we zijn gaan jagen, fantastisch! Het was volle maan, een heldere nacht en de sterren straalden aan de hemel. Pas de volgende ochtend keerden we terug naar Larenian, waar mijn vader en moeder in alle staten waren.

Alles was trouwens goed verzorgd. De kamers waren prima in orde, het bed sliep lekker, de lakens waren fris en het eigengebakken brood smaakte heerlijk!

Ik ben nog even in Amber geweest om de paarden te halen. Waar ik die vervelende Droppa tegen het lijf liep, die begon te zeuren over mijn minnaars. Ik zei tegen hem dat ze in de rij stonden. Was niet waar, is ook nooit zo geweest en zou ik ook nooit willen. En de prinsentoto waar hij mee kwam, is natuurlijk te belachelijk voor woorden.

Misschien dat ik uit ergernis daarover wel naar Julian troefde. Wat ik niet had moeten doen, maar daarover heb ik al geschreven.
Toen hij afscheid van ons nam en weg reed, op dat grote paard, omringd door zijn Hellehonden, voelde ik me behoorlijk trots op hem. Mijn vader!

Wij zijn dus verder gegaan om met ons onderzoek. Of is het mijn onderzoek? Rhexenor had besloten om ons te vergezellen, waarschijnlijk hoopte hij dat we veel monsters zouden moeten bevechten. Of zou het om geesten gaan?